به گزارش حکایت گیلان | عباس موذن

[اسماعیلی، وزیر ارشاد:

سیاست ما گسترش و ترویج موسیقی نیست، نه به دلیل اینکه مخالفتی با آن داشته باشیم بلکه به دلیل محدودیت مدیریتی شدید./ایسنا]

اول _ فرض کنید برای نوشیدن قهوه به کافه میروید و مدیر کافه می‌گوید سیاست ما سرو قهوه نیست نه به دلیل اینکه قهوه دوست نداریم به دلیل محدودیتهای مدیریتی قهوه نداریم!

در این موقعیت شما معقولانه‌ترین کاری که انجام می‌دهید ترک محل است چون برای نوشیدن قهوه به آن محل رفته‌اید و دلایل عدم سرو قهوه اهمیتی ندارند.حال فرض کنید از حقوق شما ماهیانه حق کافه را پیشاپیش کم کرده باشند ، دیگر مسئله با ترک کافه قابل حل نیست.

بودجه‌‌ی وزارتخانه‌ها که فرهنگ و ارشاد اسلامی هم یکی از آنهاست از مالیات و پول نفت ملی پرداخت می‌شود که در ازای آن به مردم خدمت رسانی کنند، محدودیت مدیریتی به هیچ عنوان  پاسخ قانع کننده‌ای برای عدم انجام مسئولیت محوله نمی‌باشد.

دوم_ مقوله‌ی هنر مخصوصاً هنرهای ریشه‌داری مانند موسیقی در جامعه‌ی ما ازچنان پشتوانه‌‌های سترگ و عظیمی برخوردار است که نیازی به ترویج و گسترش ندارد و خود هنرمندانِ صاحب سبک حوزه‌ی موسیقی در این راستا به‌ طور مداوم عمل می‌کنند و تنها انتظاری که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دارند تسهیلگری در صدور مجوز و اجرای قانون و جلوگیری از برخورد سلیقه‌ای و منطقه‌ای با قانون است که اخبار برخورد با کنسرتهای مجوزدار هر از چندگاهی بر یٵس جامعه از انجام وظیفه‌ی این وزارتخانه می‌افزاید.

سوم_ بنابر شعارهای دولت ، مسئله‌ی حفظ خانواده و بنیانهایش جزو دغدغه‌های اصلی ست و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در خط مقدم این مبارزه‌ی فرهنگی ایستاده، یکی از راههای نفوذ و هجوم فرهنگهای مذموم و ضد خانواده موسیقیهای مبتذل و رکیک ایرانی و خارجیست که با توجه به منسوخ شدن نوار کاست و سی‌دی ، دیگر دستگیری عوامل پخش کفِ خیابان کاری از پیش نمی‌برد ، فلذا تنها راه جلوگیری از استقبال نسل جدید از این موسیقیها ، تبیین تفاوت موسیقی فاخر و موزیک مبتذل است ، قطعاً سر و صدایی که فلان دیجی یا بهمان بیت ساز ایجاد میکند یارای ایستادن در مقابل کمانچه‌ی کیهان کلهر را ندارد.

در انتها اگر بخواهیم به جمع بندی موارد مذکور بپردازیم ، اول باید مشخص کنیم که وظیفه‌ی نهاد وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی چیست؟ به خاطر می‌آورم کارشناسی از اداره‌ی ارشاد در پاسخ به این سوال من گفت: ما به شما مجوز می‌دهیم ...

اگر صرفاً وظیفه ارشاد طبق گفته‌ی دوست کارشناس ما صدور مجوز برای تولید هنر باشد(شما بخوانید نهادی صرفا جهت سانسور) که بحثی باقی نمی‌ماند، اما اگر وزارت ارشاد ، نهاد متولی فرهنگ و هنر این مرز و بوم است ، محدودیتهای شدید مدیریتی چیزی از گناه ناکارآمدیش نمی‌کاهد در واقع عذر بدتر از گناهی در تخطی از انجام وظایف محوله است.